นิทานกาตัวดำกับหงส์ขาว

นิทานก่อนนอน > กาตัวดำกับหงส์ขาว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกาตัวดำตัวหนึ่ง มันนั่งเฝ้ามองหงส์ขาวอย่างใจจดใจจ่อ และ ได้ร้องตะโกนออกไปว่า “ ท่านหงส์ขาวผู้งดงาม ท่านช่วยแนะนำวิธีให้กับข้าได้ไหมว่า ท่านทำเช่นไรถึงได้มีขนสีขาวที่งดงามเพียงนี้ข้าอยากมีขนสีขาว เช่นท่
ส่วนหงส์ขาวทำเป็นไม่สนใจกับคำพูดของกา ยืนอยู่กลางน้ำและหาอาหารต่อ เจ้ากา นึกว่าหงส์คงไม่ได้ยินที่มันพูดจึงร้องถามอีกครั้ง แต่หงส์ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ก็หันมามอง เจ้ากาเหมือนกับรำคาญเต็มที เจ้ากาก็ไม่สนใจในเมื่อหงส์ไม่ยอมบอก มีอยู่วิธีเดียวคือ ต้องเฝ้ามองดูทุกกริยาบทของหงส์ว่าในแต่ละวันหงส์ทำอะไรบ้าง เจ้ากาก็เริ่มเรียนแบบ และมันพยายามมองดูหงส์ทำทุกอย่าง จนหงส์รู้สึกรำคาญ จึงบินจากไป านกรุณา ช่วยบอกข้าด้วย”
เช้าวันใหม่ เจ้ากาก็มารอเจ้าหงส์เหมือนเคย และไม่นานหงส์ก็บินลงมาที่ท่าน้ำ ตั้งแต่เช้า จนถึงเย็นเจ้ากามันไม่ยอมกินอะไรมัวแต่เฝ้ามองหงส์ไม่ให้คาดสายตาเจ้าการู้สึกดีใจที่มัน ทำอย่างหงส์ได้ มันกล่าวว่า “ท่านหงส์ข้าทำอย่างท่านได้คงใช้เวลาอีกไม่นาน ก็จะมีขน สีขาวเช่นท่านแน่เลย” เจ้ากาเข้าใจว่าถ้ายืนแช่น้ำนาน ๆ เหมือนกับหงส์จะทำให้มันขาว เหมือนกับหงส์ได้
หงส์กล่าวว่า “เจ้ากาอย่ามาเสียเวลาเป็นวันกับข้าเลยเจ้าไม่มีวันจะมีขนสีขาวได้อย่างข้า หรอก เพราะข้าเกิดมาก็มีขนสีขาวเช่นนี้แล้ว ส่วนเจ้าก็เช่นกัน เกิดมาก็มีขนเป็นสีดำ เจ้าก็ หน้าจะพอใจในสิ่งที่เจ้ามีไม่ดีกว่าเหรอ ทำไม ต้องมายืนแช่น้ำให้เหนื่อยเปล่า มันไม่ทำให้ เจ้ามีขนเป็นสีขาวได้หรอก แถมเจ้าอาจจะเป็นไข้หวัดได้ อากาศที่นี่เย็นมากเจ้ารีบขึ้น มาจากน้ำเถอะ” จากนั้นหงส์ก็บินจากไป
เจ้ากายืนอยู่ได้ไม่นานเริ่มหนาวและหิวแต่มันก็พยายามยืนต่อ เพราะมันต้องการ เอาชนะ เจ้าหงส์ “ ข้าจะมีขนสีขาวอย่างเจ้าให้ได้คอยดู” ไม่นานเจ้ากาก็ล้มลง เพราะมันทนกับ ความหนาวเย็นไม่ไหว ในที่สุดมันก็ล้มป่วยและตายไปในที่สุด นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คิดจะทำสิ่งใดควรไตร่ตรองให้รอบครอบเสียก่อนเพราะมันจะทำให้ตัวเองต้องลำบากและเหนื่อยเปล่ากับการเลียนแบบผู้อื่นทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่าไม่มีทางเป็นไปได้อย่างที่หวังไว้